Mijn ervaringen met – en observaties van – Sathya Sai Baba.

 

Datum 26-03-2010

 

Door Bas Engelbarts

Lelystad Nederland

e-mail: basengelbarts@live.nl

 

Bij deze doe ik mijn schokkende relaas over mijn bevindingen van de laatste 20 jaar met Bhagavan Sri Sathya Sai Baba. De laatste 20 jaar, dus vanaf 1990 tot en met 2009, ben ik zeker 12 keer naar India gereisd. In het begin was mijn enige doel, om naar Sai Baba te gaan. Op latere reizen ben ik heel India doorgetrokken. Op elk van mijn reizen heb ik de Ashram van Sai Baba bezocht en al met al ben ik meer dan 1 jaar bij Sai Baba in zijn Ashram geweest.

 

Mijn laatste reis was in augustus en september 2009. Door de jaren heen heb ik eigenlijk wel iedereen, met een vooraanstaande functie, bij Sai Baba leren kennen. In ieder geval van de Nederlanders, maar ook velen leiders uit andere landen.

 

Ik heb op 2 maart 2010 een relaas geschreven in het Engels over de laatste 20 jaar en mij is gevraagd deze te vertalen. Maar nu ik hier zo zit, met nog steeds de rillingen lopend over mijn rug, komt er iets heel anders uit dan een letterlijke vertaling van mijn Engelse versie.

 

In 2009 ontmoette ik vele bekenden, die al jaren in India wonen, Amerikanen, Australiėrs etc. Nou ja, velen zijn het er eigenlijk niet meer. Het aantal buitenlanders is behoorlijk afgenomen in vergelijking tot eind jaren ’90.

 

Vanaf mijn eerste bezoek af aan, hoorde ik al geruchten over vermissingen van personen. Ik trok me er niet zoveel van aan, maar het ging me ook niet in de koude kleren zitten. Vreemd om op zo’n heilige plek te moeten vernemen over vermissingen en zelfs moorden, te bizar om over na te denken.

 

Tijdens mijn eerste bezoek heb ik 3 interviews gehad, 1 met een Nederlandse groep o.a. met wijlen dhr. Ramcharan, 1 met een internationale groep met o.a. Keith Ord en Alexandra Nagel, zie de vertaling van The Findings van David Bailey, die ik overigens ook kende en 1 met alle westerlingen in Brindavan. Hier zal ik later op terug komen.

 

Tijdens mijn tweede bezoek in 1991, kreeg ik te horen over seksuele handelingen. Het insmeren van mannelijke geslachtsdelen met olie en het omschakelen van vrouwelijk geslachtsdeel naar mannelijk geslachtsdeel van Sai Baba, in persoonlijke interviews. Dit was gebeurd met meerdere jongemannen, waarmee ik de dag doorbracht, de kamer of de shed mee deelde en dit gedurende meerdere maanden. Tijdens mijn tweede bezoek kregen wij 1 interview met de westerlingen in Kodaikanal. Ook hier zal ik later op terugkomen.

 

Gedurende de de daaropvolgende jaren ’92,’93’,’96,’97,’98,’99,’00,’01,’02 en ’09, heb ik vele mensen begeleid naar India, waarvan vele goede vrienden. Maar altijd bleven de geruchten ons achtervolgen.

 

Samen met vrienden, zoals Gerard Witteveen, totaal 5 jaar in de ashram geweest, Taco vd Veen, wie kent hem niet en nog wat vrienden/vriendinnen, wiens naam ik niet wens te noemen, hebben we regelmatig deze zaken besproken en wat het kon betekenen. Wij waren allen ervan overtuigd, dat er handelingen als het in oliėn van geslachtsdelen van jongemannen, het veranderen van sekse etc. verricht werden door Sai Baba. Maar het bleef, hoe dan ook, vreemd aanvoelen. De diepgang van de handelingen was me niet echt bekend, dat gebeurde pas in 2009, toen een oude bekende Amerikaanse, nog steeds gelovig, me vertelde over dat de familie Rahm, waar “The Secret Swami” over gaat, dat ze ook afvallig waren. De rillingen lopen me weer over de rug.

 

De prachtige familie Rahm, die ik voor het eerst ontmoette in 1990. We zongen, Al Rahm speelde gitaar, met Nederlanders, Engelsen, Duitsers, Zwitsers, Argentijnen, Australiėrs en nog velen, de mooiste Bhajans. Met trommels en nog meer instrumenten, achter op een veldje in Brindavan. Man, wat waren we gelukkig en dit alles onder de vleugels van de Heer zelve.

 

In 1997 had ik de eer om de familie Rahm weer te ontmoeten. Zij hadden hun eigen Ashram in Arkansas, componeerden en speelden hun eigen bhajans en namen die op in eigen studio.

 

Ik was zo blij hen weer te ontmoeten. Al Rahm vertelde me, dat hij kwam voor “the ultimate proof”, het ultieme bewijs, dat Sai Baba was wie hij en anderen zeiden dat hij was. Al Rahm, die al op 17 jarige (1971) leeftijd voor het eerst bij Sai Baba was. In 1997 was hij 43 en had zijn hele familie bij zich en tevens de medebewoners van de Ashram in Arkansas.

 

Op een goede ochtend, zaten Al en zoon Alaya Rahm op de 1e rij en ik tegenover hen, ook vooraan. Toen Sai Baba passeerde, sprak Alaya hem aan, met de mededeling dat zijn zusje ernstig ziek was. Zij was met haar moeder in hun appartement gebleven, na een hele zware nacht, waarin dochter Rahm zo uitgedroogd was door haar ziekte, dat ze vreesden voor haar leven. Alaya, op zijn knieėn, torende boven Sai Baba uit. Sai Baba, voor de rest van het verhaal als SB uitgedrukt, liep hem voorbij. Plots, een meter of 5 verder, draaide hij zich om en wenkte Alaya bij zich. Hij materialiseerde Vibhuti en gaf dit aan Alaya, voor zijn zuster. Wat een geweldige beleving.

 

In de namiddag, zaten Al en Alaya weer op de 1e rij, SB zorgde goed voor hen (of toeval, maar toen twijfelde ik er niet aan). Ik zat weer tegenover hen, aan de andere kant van het gangpad. SB kwam naar buiten, liep regelrecht op hen af en vroeg naar de gezondheidstoestand van hun dochter/zuster. Zij hadden haar de Vibhuti gegeven, maar haar toestand was niet verbeterd. SB begon te cirkelen en materialiseerde iets, waarvan Al Rahm mij later vertelde, dat het een tablet was. Zij gaven dit aan haar en zij werd beter (dacht ik), want zij verscheen de dagen daarop ook bij Darshan. Ik zag dit, omdat vanaf dat moment, de hele Ashram een interview of 2, 3 kreeg en daarna alleen de familie Rahm meerdere interviews, inclusief dochter en daarna kreeg alleen Alaya vele interviews. Wat een prachtig gezicht. Er was ongetwijfeld veel afgunst, omdat Alaya zoveel interviews kreeg, maar ik vond het geweldig. Op een gegeven moment leek hij op Mr. T van ‘The A-Team’, helemaal behangen met goud. Ringen, horloges, kettingen. Het feest kon niet op.

 

Maar er gebeurde ook wel iets raars. Alle aandacht van eenieder was gericht op Alaya. SB praatte altijd tegen hem. Maar op een gegeven moment, praatte hij tegen de vader Al en zei zoiets als `bad boy, I will never talk to him again“. Wat was er gebeurd? Later tijdens een avond sessie van de bhajans stond Alaya op en wilde weglopen. De sevadals stoven overeind en drukten hem, niet erg zachtzinnig, tegen de grond. Tol voor zijn faam van dat moment? SB kwam de volgende ochtend langslopen en zei zoiets van “so, you don“t like bhajans. If you don“t like Bhajans, I don“t like Bhajans. You will not play…“. Zij zouden voor SB optreden, maar dat werd even ter discussie gesteld door SB. Hij wist ook alles?! Of werd hij ervan op de hoogte gesteld? Hoe het ook zij, zij hebben geloof ik wel gespeeld, maar toen was ik al vertrokken, met al die prachtige herinneringen van zomer “97 bij SB.

 

Nu liep ik, anno 2009, door Puttaparthi en hoorde dat zij zich hadden afgekeerd. Wat kon er in godsnaam zijn gebeurd? Zoals vele trouwe gelovigen, alhoewel ik al wel behoorlijk cynisch was geworden, vermeed ik internet. Want SB had het ons bevolen. Geen internet, maar 'innerlijknet'. Niks geen roddel en achterklap lezen van gefrustreerde afgedwaalden. Maar ook Conny Larsson had zich afgekeerd. Hij, die ons vertelde over al zijn ervaringen en de loftrompet blies. Voor het laatst sprak ik hem in januari 1999 en in de zomer van 1999, had ook hij zich afgewend.

 

Daar kwam ik tenslotte achter, toen ik eenmaal thuis in 2009, toch maar eens besloot of ik het verhaal van de familie Rahm kon achterhalen. En zo stuitte ik op de documentaire “The Secret Swami“. Niet geheel verrast door de aard van de ontboezemingen, maar wel over de ongelooflijke aantijgingen, die verder gingen dan van sekse veranderen en genitaliėn inoliėn, nl. naar masturberen, orale seks en poging tot anale seks. Nog totaal onder de indruk, dacht ik, “en die genezing dan van hun dochter”. Ik was volledig overtuigd van de oprechtheid van de familie Rahm, maar ik moest toch nog even wat verifiėren met mijnheer Al Rahm.

 

Via via, heb ik uiteindelijk Al Rahm kunnen mailen, met de vraag over de genezing van hun dochter. Ik had al een beetje in de gaten hoe het verhaal gelopen kon zijn, want ik had door de jaren heen al meerdere nep materialisaties gezien. Maar zoals velen dacht ik, dat dat een test was, voor de standvastigheid van je geloof. Al Rahm deelde mij mede dat zijn dochter wel wat opgeknapt was door de “gematerialiseerde pil“ van SB, maar eenmaal thuis aangekomen, moesten zij toch professionele hulp erbij halen, voor haar volledige genezing.

 

Ik vroeg Al Rahm, hoe hij er nu terugkeek. Hij deelde mij mede dat, toen zijn zoon Alaya SB aansprak, SB eerst nog even door moest lopen. Hij moest zijn Vibhuti tabletjes, die hij altijd in zijn linkerhand heeft, eerst overbrengen naar zijn rechterhand. Dus liep hij een meter of 5 door, om zich uiteindelijk toch nog om te draaien en Alaya naar zich toe te wenken en vervolgens Vibhuti materialiseerde. Toen SB zich, tijdens de middag darshan, naar Al en Alaya spoedde, terwijl hij de vrouwen en de helft van de mannen volledig voorbij liep, om te informeren naar de gezondheid van de dochter, had hij zich al geprepareerd. Waarschijnlijk had hij van een van zijn artsen een pil gekregen en die “materialiseerde“ hij ter plekke.

 

Dit was exact wat ik in mijn hoofd had. Tijdens mijn vele bezoeken, ging ik steeds meer op de handen van SB letten. Als hij kwam aanlopen trok hij altijd met zijn linkerhand zijn jurk een beetje omhoog, “om er niet over te struikelen“. Zo leek het, maar het was een mooie gelegenheid om zijn Vibhuti tabletjes in zijn linkerhand te houden. Nadat hij dan de eerste brieven met zijn rechterhand had aangenomen, bracht hij deze over naar zijn linkerhand, zodat zijn linkerhand dicht kon blijven. Als hij eenmaal zijn brieven in zijn linkerhand had, dan was het niet meer nodig om zijn jurk vast te houden en laat hij deze ook los. Je kunt dat op veel van zijn video“s terugzien. Ook, dat als hij een maal een Vibhuti tablet van zijn linker naar zijn rechterhand had gebracht, hij zijn vingers stijf tegen elkaar hield. En na het “materialiseren“ liep hij weer door en waren zijn vingers gespreid.

 

Hij heeft wel eens een Vibhuti tablet voor mijn neus op de grond laten vallen. Hij ging er snel op staan met zijn voet en keek me met een gulle lach aan en liep door. De Indiėrs die achter mij zaten, doken over mij heen om de Vibhuti op te rapen. Weer zo“n test van je standvastige geloof.

 

Ondanks dat ik al niet meer een echte trouwe volgeling was, heb ik het wel halsstarrig getracht, door diensten bij te wonen in Amsterdam en Utrecht, een kamp als mede/leider gedaan, diverse SSO cursussen gevolgd, was ik toch behoorlijk ontsteld over deze openbaringen. Ik ben toen verder gaan speuren en zodoende ben ik ook mijn verblijven, ervaringen en interviews in een ander daglicht gaan zien

 

Ik weet nog dat ik in “93 een ongelooflijke knauw had gehad, door de moorden op de 4 studenten in SB“s vertrek. Ik dacht dat dat toch onmogelijk moest zijn en dat, als hij alwetend was, dit had kunnen voorzien en geen beter voorbeeld had kunnen geven van de Bijbelse boodschap “heb uw vijanden lief“. Nu las ik op internet dat de studenten gewoon door de politie zijn afgeschoten, dat er niemand is aangeklaagd en ik zag de foto“s van de lijken met bloedspoor, waardoor je kan zien dat ze versleept zijn. Ongelooflijk, onvoorstelbaar.

 

Het begon langzaam tot me door te dringen, dat miljoenen mensen ter wereld voor de gek zijn gehouden, maar nog erger; er zijn studenten vermoord en al die tientallen, honderden, zoniet duizenden die ten prooi zijn gevallen aan de seksuele wellust van SB. En dat allemaal over een periode van ruim 60 jaar!

 

Hoe ik daar zo van overtuigd ben? Omdat het mezelf is overkomen en mijn vrienden, waarvan er 1 heeft getracht zichzelf van het leven te beroven. Het is hem niet gelukt, maar zijn dierbaarste vriend wel. Lees het verhaal van Keith Ord op “The Findings“ en weet dat ik erbij was. En nog een andere Engelse jongeman, die pas na 3 dagen durfde te praten over zijn privé interview. Ik zat in dat interview, ik was erbij, en ik kon langs het gordijn kijken. Ze waren wat aan het moffelen. SB zag dat ik hem zag, maar dat deerde hem niet. Nee, na deze jongen, was ik aan de beurt, achter het gordijn van schaamte, zoals men het tegenwoordig noemt. SB heeft mij toen, dat was mijn 2e interview, niet onzedelijk betast, alleen geknuffeld en ik heb hem omarmd. Hij klopte op mijn schouder en vroeg wanneer ik wegging. Ik zei dat ik met een paar weken zou gaan en hij zei dat hij me voor die tijd nog zou roepen.

 

Achteraf gelukkig dat dat nooit is gebeurd en ook jammer, want dan had ik me de diepgang meteen gerealiseerd. En niets geen spirituele adviezen in zijn privé vertrek, zoals die Zweedse jongeman, the Golden Boy, zegt. Dat het vreemdste van al zijn 1 op 1 interviews was, dat ze geen enkel spiritueel advies bevatten, ondanks zijn smeekbedes, maar er alleen op gericht was om met de edele delen te spelen.

 

In mijn 1e interview, heb ik zeker 20 minuten hand in hand gezeten met SB. Hij streelde me door mijn haar, trok aan mijn oren, mijn neus, aaide me over mijn wangen en betastte met zijn voet mijn edele delen. Wat de zin daarvan was, kon ik toen niet bevatten. Ik was alleen verbaasd, omdat ik zeker wist dat hij dat opzettelijk deed. Ik weet nog goed, dat wijlen dhr. Ramcharan, mij na het interview, iedere keer dat wij elkaar ontmoeten, mijn voeten aan wilde raken. Hij dacht dat ik een soort heilige was, omdat ik zo lang met SB hand in hand had gezeten. Mijn hemel wat voelde me ik dan opgelaten. Deze man was zo oprecht in zijn spirituele zoektocht. Een ontzettend prettig persoon.

 

Beste mensen, open de ogen. Ik heb ze ook, tegen zoveel beter weten in, 20 jaar gesloten kunnen houden. Me altijd schuldig voelend, dat ik niet kon voldoen aan de torenhoge eisen van onze Heer. Ik ben nu vrij, maar nog steeds, na 6 maanden terug te zijn uit India, met stomheid geslagen over de ongelooflijke hoeveelheid getuigenissen, verklaringen, documentaires en clips van SB“s nep materialisaties. Mijn hemel, al 6 maanden lopen de rillingen me over de rug en voel ik zoveel compassie voor hen, wiens droom uiteen is gespat en nog meer voor hen die zijn misbruikt.

 

SB zegt “kom en ervaar“, we moeten overtuigd zijn. Kijk daarom op www.exbaba.com en lees de verhalen van mensen zoals u en ik en oordeel dan zelf. Ik ken ze ook; wijlen Anne Marcel van de Weerelt, Harmen Reerink, Trees…., Harry…sorry, maar van sommigen weet ik de achternaam niet meer en er zijn namen die ik me niet meer herinner, omdat mijn laatste contact met satsangs, begin 2000 was. Kan de namen wel achterhalen, maar het gaat om u en niet om wat zij zeggen. Als je eenmaal de berg van belastende verklaringen leest, kan je er helaas niet meer omheen. Dus als je wilt blijven geloven in iets, wat niet gaat komen, lees geen internet. Maar zou in 1998 niet de hele wereld van SB hebben gehoord en al die andere profetieėn dan? Het is 2010 en het imperium is tanende en SB is doodziek en zwak. 

 

Ik zou nog terugkomen op de overige interviews, maar zie er hier vanaf, omdat het al op www.exbaba.com staat in het Engels. Dus, als u meer wilt weten, lees daar verder. Bij eventuele belangstelling, kan ik dat alsnog vertalen.

 

Heel veel sterkte met uw zoektocht, Bas Engelbarts