Begint Sai Baba’s wereldrijk

uiteen te vallen?

 

Tehalka.com/current affairs/nov2000

Het lijdt geen twijfel dat de lage opkomst bij de viering van zijn verjaardag een aanwijzing vormt dat Sai Baba aan macht inboet als gevolg van de beschuldigingen van seksueel misbruik van kinderen en dat zijn wereldomvattende rijk onverbiddelijk aan het afbrokkelen is, zegt M. Seetha Shailaja.

Hyderabad, 29 november.

Het Hoofd van de deelstaat Andhra Pradesh: N. Chandrababu Naidu, de Voorzitster van het Congres (de volksvertegenwoordiging) Sonia Gandhi, Eerste Minister Atal Behari Vajpayee, cricketspelers Sunil Gavaskar, Clive Loyd en Steve Waugh, actrice Meenakshi Seshadri, rockzanger Jimi Hendrix en de vooraanstaande figuur uit de onderwereld van Madras Wodeyar – zij hebben allen één ding gemeen: onvoorwaardelijke toewijding aan de Sathya Sai Baba wiens reusachtige rijk zich uitstrekt over 165 landen. Daar worden 13.000 instellingen in stand gehouden door de financiële injectie van gemeenschappelijke bijdragen van ongeveer 37 miljoen leden, hoogstens enkele meer of minder.

Een deel van dit ledental, zo blijkt uit berichten, begint zich terughoudend op te stellen daar men zegt dat er in dit huis der heiligen verdacht veel verborgen wordt. Een stroom van incidenten, zoals een aanslag op zijn leven, pogingen van zijn Japanse volgelingen om (de hoofdzetel) Prashanti Nilayam over te nemen, het opdrogen van het grandioze plan groot f 50,4 miljoen om de bewoners van het Anantapur district van drinkwater te voorzien, en de wereldwijde campagne om de geruchten over zijn beweerde kindermisbruik te ontzenuwen – dit alles heeft vorige week de festiviteiten ter viering van zijn 75e verjaardag flink in de war gestuurd.

In plaats van de verwachte twee miljoen, kwam er nauwelijks een half miljoen feestgangers opdagen. Het grootste deel van de nieuwe appartementen in het dal van Puttaparthi, waarvoor huurprijzen gevraagd worden van f 220 tot f 440 per week, bleven onbewoond. Van de 2.500 treinen die waren ingezet om de devotees te vervoeren, waren er uiteindelijk minder dan 750 nodig.

Na de algemene vergadering van de Sathya Sai Universiteit op 23 november verdwenen de deelnemende hoogwaardigheidsbekleders ongemerkt uit Puttaparthi, zonder de andere hoogtepunten van die dag bij te wonen. Zowel de Landelijke Minister voor Menselijke Hulpbronnen (Werkgelegenheid) Murli Manohar Joshi als Eerste Minister van Andhra Pradesh, Naidu, reisden die middag haastig naar New Delhi. Spoedig daarna vertrokken ook vele belangrijke industriëlen hals over kop.

Van deze Sai Baba wordt verteld dat hij spirituele verlichting bereikte toen hij acht jaar was.

Vanaf zijn veertiende ging hij wonderen verrichten.

Het ziet eruit dat de zaken verkeerd zijn gelopen voor de ‘godmens’ die door zijn devotees wordt aangesproken als ‘Bhagwan’ Sathya Sai Baba; voor zijn critici is hij de ‘Vibhuti Goeroe’ of de ‘Godmens van het Bedrog’.

Atheïsten zoals Premananda en de voormalige prof. Narasimhaiah van Bangalore University hebben hem uitgemaakt voor zwendelaar. Premananda heeft zelfs een rechtszaak tegen hem aangespannen bij het Hoge Gerechtshof onder de Goudwet omdat hij gouden sieraden uit het niets te voorschijn bracht.

Volgens een officieuze raming van de Rijksdienst voor de Inkomstenbelasting, die een algemene vrijstelling heeft verleend voor alle donaties aan de Sai Baba Trust, bedraagt zijn totale bezit, in binnen- en buitenland f 2,2 miljard.

Elk jaar ontvangt hij donaties ter waarde van f 28,6 miljoen..

Sai Baba’s populariteit kwam in een duikvlucht nadat in 1993 enkele leden van zijn eigen vertrouwde vrijwilligerskorps een aanslag op hem pleegden. Het lukte hem de luide protesten tegen de samenzwering binnen de ashram in Prashanti Nilayam enigszins te smoren. Door zijn invloed aan te wenden bij het politiekorps van de deelstaat, kon hij de gebeurtenis in de doofpot stoppen; deze episode had immers kunnen uitgroeien tot een grote bron van verlegenheid omdat de politie vier van de overtredende ‘vrijwilligers’ heeft gedood. De vier overigen werden ‘vrijgesproken’.

Een criticus in Hyderabad zegt: ‘Zij zijn uit Prashanti Nilayam verdwenen, maar niet uit Baba’s kliek van naaste medewerkers die zijn uitgestrekte rijk bestuurt.’

De zaak kreeg een persoonlijke behandeling; er werd een onderzoek ingesteld door een ervaren assistent inspecteur generaal die daarna bevorderd is tot Hoofdcommissaris van politie en nu, dankzij Baba’s zegen, op het punt staat benoemd te worden bij het Central Bureau of Investigation (CBI).

Het is algemeen bekend dat zowel rechters als vooraanstaande maffiafiguren rechtstreeks toegang hebben tot deze Baba en dat zij zich binnen de ashram vrij kunnen bewegen, zelfs wanneer de politie aanwezig is. Hoewel hij een eersteklas bewakingseenheid toegewezen heeft gekregen, heeft hij toch zijn eigen bewakers, getraind in Israël.

De bewaking is zo streng, dat plaatselijke volgelingen uit Puttaparthi en omringende dorpen zeer ongelukkig zijn met de beperkte bewegingsvrijheid binnen Prashanti Nilayam.

Er wordt van hem verteld dat hij geestelijke verlichting bereikte toen hij acht jaar oud was. Toen hij veertien was begon hij wonderen te verrichten. Tijdens de negentiger jaren was hij getuige van een uitbarsting van concurrenten en religieuze na-apers.

Op dit ogenblik zijn er (alleen al) in Andhra Pradesh minstens nog vier personen die zich Baba noemen.

 

Ashram Mandiram: een eenzame vesting.

Deze Sathya Sai Baba wordt omsloten door twee concentrische cirkels van veiligheidsagenten die in Israël opgeleid en bewapend zijn; buitenlanders komen eerst, de Indiase volgelingen komen op de tweede plaats - sinds de aanslag van 1993 is hij een kluizenaar, zegt M. Seetha Shailaja.

Hyderabad 29 november.

Onder het oppervlak van stroperige hartelijkheid en jovialiteit, hoogdravende morele verhandelingen en praja darshans, publieke vertoningen waarbij het gewone volk zich verdringt, wordt deze Sathya Sai Baba omringd door veiligheidspersoneel met dreigende blik, een gesloten televisiecircuit, draadloze communicatie en een stel uitgelezen vrijwilligers die in Israël zijn getraind, met Uzigeweren om hun schouders.

Een omtrek van honderd meter rond de Mandiram, Baba’s verblijf binnen de ashram, wordt vierentwintig uur per dag bewaakt door twee concentrische cirkels van wachtposten – vrijwilligers zowel als bewapend personeel. Geen enkele devotee, behalve de enkeling die met Baba’s toestemming in de buurt mag blijven, krijgt gelegenheid langer dan een dag in de ashram te blijven. Buitenlanders kunnen echter drie aaneengesloten nachten blijven logeren; de meesten daarentegen logeren liever in Whitefield, waar meer comfort is.

Deze Sai Baba heeft een kluizenaarsbestaan, leeft in een wereld die van medemensen gezuiverd is.

‘Het vrijwilligerskorps, dat onder normale omstandigheden drie tot zes maanden in functie is, mag nu slechts dertig dagen zijn werk doen,’ zegt Rajan, hoofd public relations van de Sathya Sai Central Trust.

Wanneer hij in de ashram te Whitefield is, bij Bangalore, geeft deze Sai Baba geen interviews aan Indiase devotees. Indiërs kunnen hem alleen spreken in Puttaparthi. De ashram in Whitefield heeft een uitgebreide infrastructuur waar buitenlandse devotees goed verzorgd worden met een westerse kantine en andere voorzieningen die beter passen bij de dure gastverblijven.

Alleen de buitenlandse devotees die tot op het bot zijn doorgelicht door zijn afdelingen overal ter wereld, worden naar hem doorgesluisd. De meeste buitenlandse devotees komen met hun gezin, in tegenstelling tot de Indiase devotees, waarvan velen vrienden en familie vaarwel hebben gezegd. Bestaat er een demografische wetmatigheid volgens welke Indiase gezinnen, zelfs wanneer zij Puttaparthi of Whitefield bezoeken, toch niet in de ashram logeren?

Sinds de moordaanslag in 1993 heeft deze Sai Baba zijn samenzijn met zowel discipelen als devotees danig ingekrompen. Behalve de twee dagelijkse algemene darshans geeft hij niet meer elke dag interviews aan individuele personen. Sommige zeer belangrijke mensen hebben dagenlang moeten wachten voordat zij hem konden spreken. Ook geeft hij geen lessen meer in yoga en predikt geen Vedanta meer, een ritueel dat zijn handelsmerk was geworden en dat hij voorheen zonder onderbreking elke week verrichtte.

 

Sathya Sai Central Trust:

Graaien wat je graaien kunt.

Het bezit van deze Sai Baba wordt geraamd op f 2,2 miljard, maar zijn kliek van naaste medewerkers is nu bezorgd dat het groeiend aantal beschuldigingen van kindermisbruik de stroom van buitenlandse geldmiddelen wellicht zal laten opdrogen, zegt M. Seetha Shailaya.

Hyderabad, 29 november.

Volgens een onbevestigde schatting van een ervaren ambtenaar van de inkomstenbelasting is er voor alle donaties aan de Sathya Sai Central Trust belastingvrijstelling verleend. De totaalwaarde van Baba’s vermogen, van roerend en onroerend goed, variaties daargelaten, is

f 2,2 miljard.

Elk jaar zwelt het bezit van de Sathya Sai Central Trust aan met donaties ter waarde van ongeveer f 28,6 miljoen. De trust heeft ook over de gehele wereld f 57,2 miljoen aan vaste deposito’s, naast andere kortlopende deposito’s. Tot nu toe heeft de trust fondsen geworven voor ongeveer f 169,4 miljoen in de vorm van leningen voor enkele van Sai Baba’s projecten.

Naar verluid zijn de voornaamste architecten van de trust nu bezorgd over het razendsnel dalende aantal devotees en meer nog over de sterk wisselende aantallen mensen die voor het werk geworven kunnen worden. Zij hebben Sai Baba voorgesteld om naar het buitenland te gaan en samenkomsten met devotees te organiseren teneinde definitief een einde te maken aan de geruchten en het hoofd te bieden aan de steeds toenemende, weinig smakelijke publiciteit. Sai Baba is slechts één maal in het buitenland geweest, in Oeganda.

Wat hen de meeste zorgen baart is de escalerende storm van beschuldigingen aan het adres van Sai Baba betreffende het seksueel misbruiken van kinderen, in het bijzonder vermeld op tientallen websites op het Internet, en de ingrijpende invloed die een dergelijke zaak de komende jaren zal hebben op de toestroom van buitenlandse devotees.

De meeste leden van de trust, zo zei een van hen, zijn van mening dat er drastische herstelmaatregelen dienen te worden genomen. ‘Als dit zo doorgaat, zullen er over enkele jaren veel liefdadigheidsprogramma’s tot stilstand komen’, zei hij. ‘Het is beter een rechtstreeks contact met de devotees te onderhouden, hetzij via een website, hetzij via een wekelijkse videoconference.’

Volgens een andere ashrambewoner is er bij de educatieve instellingen, ziekenhuizen en vedantische meditatiecentra een proces op gang gekomen om ze om te vormen tot drie onder eigen naam zelfstandig opererende lichamen. Dit om te verhinderen dat zij onder het beheer komen van één enkel lid van het bestuur.

Tot nu toe zijn de intriges in de kiem gesmoord: de pogingen van Sai Baba’s broer Janakiramayya bijvoorbeeld om een aandeel op te eisen in de dagelijkse gang van zaken in de ashram, zijn door de bureaucraten afgewezen, maar niet al te stellig.

Een interessant probleem was dat van een voormalige volgelinge uit Vijayawada, die een gebouw aan de trust had geschonken.

In haar testament had zij geschreven dat het gebouw na haar dood naar deze Sai Baba moest gaan. Zij was 55 jaar toen zij het testament opmaakte.

Het bestuur van de trust wachtte vijf jaar en schreef toen aan haar familie dat deze het gebouw of de opbrengsten daarvan moest overdragen.

Het probleem was dat de vrouw nog leefde!

‘Toen ik probeerde de donatie van de trust terug te krijgen, was er geen rechtbank of magistraat die bereid was naar mijn geval te luisteren en mij recht te doen’, sprak de geefster. Zij ligt nu op haar sterfbed en zij veracht Sai Baba en alles waar hij voor staat.