Abracadabra en avatars

 

Dave Lyons, 12 oktober 2000.

Hij werd op 23 november 1926 geboren in Zuid India, en verklaarde zich zelfstandig op zijn veertiende. Maar ook daarvoor al begon hij volgelingen om zich heen te verzamelen; nu zijn er wereldwijd vele miljoenen.

Nog voor zijn geboorte werd deze knaap omgeven door wonderbaarlijke gebeurtenissen, waardoor hij op zeven- of achtjarige leeftijd reeds goeroe werd genoemd.

Door de leden van de Sathya Sai Baba Organisatie wordt hij elke week aanbeden door middel van geestelijke liederen die men bhajans noemt.

Zijn organisatie omvat alle nationaliteiten en alle godsdiensten, terwijl de activiteiten van de centra de hoogste spirituele waarden van de mensheid willen aankweken door de vijf menselijke waarden in ere te houden, te weten waarheid, juist gedrag, vrede, liefde en geweldloosheid.

De volgelingen behoren tot de meest oprechte, eerlijke, intelligente en werkelijk goedwillende mensen van deze planeet. Hij beweert dat hij de incarnatie is van de eerste Sai Baba, die in het dorpje Shirdi woonde, niet ver van Mumbai (Bombay) en leefde van 1836 tot 1918. Tevens beweert hij God te zijn, de belangrijkste Avatar van alle avatars, Schepper van het Universum, enzovoort. Zijn vermogens zijn enorm groot en spotten met elke wetenschappelijke verklaring, tenminste tot voor kort.

Klinkt u dit niet in de oren als het universele geneesmiddel voor deze kosmos zo boordevol conflicten? Mensen die samenstromen vanuit alle talen, etnische groeperingen, godsdiensten enzovoort om één heer te aanbidden, in één organisatie, spiritueel eensgezind – is dat niet de hoogst bereikbare ideale toestand? Ik dacht van wel, en dat dacht ik negentien jaar lang. Maar wat er nu in mijn innerlijk weergalmt is "Ein Führer, ein Volk, ein Reich!"

Voor de magnetische aantrekkingskracht van Sathya Sai Baba heb ik geen verklaring, ook heb ik geen enkel idee vanwaar hij dit vermogen heeft. Ik heb deze macht en deze aantrekkingskracht persoonlijk ervaren, zo sterk dat mijn leven in de tachtiger jaren werd getransformeerd. Ik was hem dank verschuldigd voor al het goede dat hij heeft gedaan voor mij en voor de mensheid.

Dit alles veranderde in april 2000.

Vanaf maart 1995 was ik voorzitter van het Sathya Sai Baba Centrum. Ons ledental was niet groot, maar wij hechtten meer waarde aan kwaliteit dan aan kwantiteit. Wij deden alles wat de organisatie ons voorschreef. Daar Sai Baba een organisator is die alles in de hand wil houden, kwamen alle voorschriften van hem. Er was binnen de organisatie nooit een enkel spoor van schandaal en al mijn ervaringen met devotees van over de gehele wereld waren positief. In juni 1993 was er wel een soort schandaal toen vier voormalige studenten van Baba in zijn ashram, Prashanti Nilayam – in het stadje Puttaparthi, Andhra Pradesh - Zuid India een aanslag op hem probeerden te plegen. Dit ‘voorval’ is nog steeds niet opgelost.

In februari van dit jaar (2000) vernam ik dat twee regionale ambtsdragers hun werk hadden neergelegd. Dit waren twee medebroeders en ook vrienden, daar wij elkaar sinds 1987 kenden. Ik kon het niet geloven. Nadat wij enkele e-mail berichten hadden gewisseld, spraken wij elkaar telefonisch. Ik kon mijn oren nauwelijks geloven. Nadat ik een week lang navraag had gedaan om achter de waarheid te komen van hetgeen mij werd verteld, wendde een van de knapste public relations managers al zijn overredingskracht aan om mij bij de organisatie te houden; de man was een compleet beveiligingssysteem in mensengedaante, een strijder voor het geloof waarbij vergeleken Hendrik de Achtste een minderwaardige amateur was. Dus bleef ik aan – tot april.

Een blad uit Groot Brittannië waarop ik geabonneerd was, bevatte een foldertje dat mij aansprak. Ik bestelde het daarin genoemde document onmiddellijk. Een paar dagen later kwam het via Fort Worth, Texas, bij mij aan; het heette De Bevindingen (op deze site te lezen). Eenenveertig bladzijden waarin de meest schaamteloze en geheime seksuele activiteiten van Sai Baba werden beschreven zoals verkrachtingen, molestaties en pedofilie, bedreven met jongens en mannen in leeftijd variërend van zeven tot dertig jaar. Er stonden nog meer beschuldigingen in, maar voor mij was dit genoeg om weer eens enkele telefoongesprekken te voeren. Deze keer kreeg ik letterlijk en figuurlijk alle laag-bij-de-grondse bijzonderheden te horen met naam en toenaam, ellenlang. Drie dagen lang duizelde het mij, psychologisch viel ik terug in vroegere stadia, ik was misselijk, wilde gaan slapen en nooit meer wakker worden.

De Heer der heren, de Avatar der avatars, de Schepper van het Universum was een homoseksueel die het met iedereen deed, een pedofiel, een verkrachter en iemand die anderen molesteerde???!!! Het werd mij te veel. Ik smeekte hem te zeggen: ‘dit is niet waar!!’ Mijn zwakke hoop daarop vervloog en zij maakte plaats voor depressie, droefheid, teleurstelling en walging. Enkele weken later, toen ik zorgvuldig had nagegaan wat er was gezegd over het ‘voorval’ van 1993, kwam het nadrukkelijk voor mij vast te staan dat hij de hand had gehad in de dood van zes mannen in zijn eigen ashram. Dat was het toppunt van schaamteloosheid.

Er verliepen drie etmalen waarin ik weinig sliep; toen was mijn besluit definitief. Ik riep alle leden van het centrum bijeen en legde hun De Bevindingen voor, waarbij ik de resultaten voegde van mijn eigen onderzoek, verslagen uit de eerste hand van herhaalde verkrachtingen en molestaties. Van deze mensen verliet ongeveer de helft Baba. De rest wilde eenvoudig niet geloven dat Baba zulke dingen kon doen; geen van hen was echter bereid op onderzoek uit te gaan zoals ik had gedaan. Zij geloofden liever de landelijke en internationale leiding, mensen die deskundig zijn geworden in het manipuleren en wegpraten van de feiten. Jullie zouden eens moeten horen hoe zij Baba’s misdaden rechtvaardigen. Een van de dubieuze kanten aan elke sekte is dat de leider de smetteloosheid zelf is. Toen hij door enige leiders van de organisatie met deze beschuldigingen werd geconfronteerd, sprak de swami afwijzend: 'Swami is de reinheid zelf.’ Daarmee was de zaak afgedaan. Met deze holle, inhoudsloze verklaring gingen zij terug naar de devotees waarvan de zonen waren gemolesteerd. Vandaar dat er sinds april velen zijn vertrokken,

Nu begint het getij te keren. Sinds de voorbije zomer zijn er velen weggelopen. De media, de onderzoeksinstellingen in veel Europese landen zijn doende de misdaden van deze baba in het openbaar te brengen. Alleen wordt hier in de Verenigde Staten zo weinig gedaan om ouders te waarschuwen voor een bezoek aan India dat hun zonen blootstaan aan gevaar wanneer zij met Baba alleen zijn in het interviewkamertje waar deze misdaden al gedurende lange tijd plaatsvinden. De meeste mensen in ons land weten zelfs niet van het bestaan van deze baba. Deze Sathya Sai Baba heeft veel ‘binnenkamertjes’ volgelingen, mensen die geen lid zijn van de officiële organisatie, of mensen die wel hun dagelijkse devotionele handelingen verrichten maar aan anderen niets over hun geloof vertellen, soms zelfs niet aan hun eigen familieleden. Voor hen en voor anderen is dit artikel geschreven.

Zij kunnen contact met mij opnemen via e-mail fritz1221@aol.com Hun vragen zijn welkom.

Dave Lyons

Voormalig voorzitter van het Sathya Sai Centre van Greater New Orleans.